Neste século as xentes de San Sadurniño viven estancadas no Antigo Réxime e traballando como vasalos para os seus "señores" o II, III  e IV Marqueses de San Sadurniño. Parte das parroquias pertencían á xurisdición de Cedeira (señorío do Conde de Lemos) e outras á de San Sadurniño (señorío do Marqués de San Sadurniño). Os Marqueses financian a contrucción e reparación de varias igrexas e capelas no entorno das súas posesións e manteñen numerosos pleitos cos labregos e labregas polos foros e rendas da súas terras